Dodenrit: Vilcabamba naar Jaen

Op speciaal verzoek van Bert. Zie Video’s.

Vanuit Vilcabamba nemen we de bus naar Jaen in Peru. “Een goede weg”, verzekert  de Duitse eigenaar van het yogahostel ons. Gesa, een Duitse studente wiskunde reist met ons mee. 

Over bospaadjes waar je nog niet op kunt fietsen rijdt de Ecuadoriaanse chauffeur stevig door. Wegen in een landschap waar een 4-wheel drive zich met moeite een weg doorheen ploegt gaan ons voorbij. We kijken angstvallig naar afgronden zonder vangrail.

Het begint te regenen en delen van de weg zijn verdwenen onder puin dat van de hellingen afkomt. Op een plaats, precies bij een afgrond, is er een stevige modderpoel ontstaan. De chauffeur rijdt door maar komt vast te zitten. Wij maken aanstalten om de bus te verlaten maar worden terug gestuurd. Bij een volgende poging glijden we verdacht dicht naar de afgrond en nu is het echt tijd om de bus te verlaten, zelfs voor Ecuadoriaanse begrippen. Gedurende een uur kijken we toe hoe 4-wheel drives er met veel moeite in slagen door te rijden. Maar de bus heeft slechts gevulkaniseerde banden die nogal versleten zijn. Nadat er veel modder is weg geschept slaagt de bus alsnog erin de helling te nemen, zonder passagiers natuurlijk.

Een tweede maal herhaalt zich het drama, nu op een zeer steile helling. Ook hier verlaat iedereen de bus. Eenmaal in Peru aangekomen gaat de weg over in asfalt. Na 12 uur bus komen we in Jaen aan waar we overnachten in een vreemd familiehotel. 

Deze weg berijden met een groot formaat touringcar is eigenlijk volslagen zelfmoord. Voor Bert is een plaats gereserveerd voor de retourrit in de nacht.