Linsjau

Op weg naar Entre Lagos komen we bij een klein cafeetje. Er wordt eindelijk weer eens slagroom geserveerd en eenmaal in gesprek blijkt dat grootmoeder uit Hilversum komt. ’s-Avonds eten we in een schuur en zodra we aangeven avocado te willen eten, holt ze naar de groenteboer. Trudie onderhandelt stevig in een Hospedaje en voor minder dan 30 euro overnachten we in een mooi huis.

Op weg de volgende dag rijden we alvast richting Bariloche tot aan de Chileense douane. Onderweg een kleine stop in een achteraf gelegen maar chique restaurant. Terug bij de driesprong staat er een Chinees op ons te wachten. Hij spreekt geen Spaans en vrij belabberd Engels, maar duidelijk wordt dat hij op zoek is naar een camping. Maar al te graag rijdt hij met ons mee naar de Chileense douane om daar -niet reglementair- te overnachten, zeker nadat vernomen is dat het gratis is. Indien we hem het woord laten voeren dan krijgen we alles voor elkaar. Dat blijkt even later zodra we om een slaapplek vragen. De douanier wijst ons een grasveldje aan en de mogelijkheid om te douchen. Ze zijn erg blij dat wij hem op sleeptouw nemen. We zetten de tent op en even later komt de eigenaar van het land. Hij begint een lang verhaal en wij zeggen “si” aan het einde. Hij druipt af. We slapen bij de douanepost want het gaat hard regenen.

De volgende dag de pas over van 1.326 meter. De Argentijnse douane maakt het weer bont door en enorme wachtrij te creëren voor grotendeels zinloze handelingen. Mensen met kleine kinderen en ouderen keken gelaten toe hoe deze slaapverwekkende bureaucratie te werk ging.

Lintsjau kookt voor ons, gelukkig zonder vlees…………….want je weet maar nooit “want de Chinees doet veel meer met vlees”.