Familia Garcia

5 november 2018 - Buenos Aires, Argentinië

Van Argentijnen uit Buenos Aires kun je soms een kunstkop krijgen, maar niet van de familie Garcia.

 Met de moeder van Javier, Norma, spraken we af in een leuke Biotent. Voor de vertaling Spaans-Engels en vice-versa, was haar vriendin Sharon meegekomen die verdraaid goed Engels bleek te spreken totdat we begrepen dat ze regelrecht uit de USA kwam. Geen wonder dus. Norma stelde het erg op prijs en het was eigenlijk ook reuzegezellig.

Op uitnodiging van Jose Luiz, vader van Javier, werden we op zaterdag in het hotel afgehaald door de dochter Jimena die een aardig mondje Engels sprak. Het buitenhuis bleek niet in de buurt, maar 135 km verderop gelegen. Een zeer smaakvol huis met tal van vruchtbomen en gewassen verraadden de hartstocht van Jose Luiz, namelijk boer zijn. Met veel liefde vertelt hij over zijn landgoed en ondertussen serveert Laura, zijn partner, allerlei lekkere hapjes. Florencia, dochter van Laura, doet haar naam eer aan en produceert aan een stuk de mooiste papieren bloemen in grote betalen voor de 1e verjaardag van Tania, haar dochter. Toen ik de inspanning zag, zou ik die verjaardag overslaan. Ondertussen was de andere dochter van Florencia, Lara 4 jaar, het complete huishouden aan het beoefenen.

Laura is bijkans de keuken niet uit geweest, behalve bij een wandeling die zondagochtend. We passeerden mooie landgoederen waarvan er een op zijn eigen terrein een McDonalds vestiging had voor eigen gebruik. Maar wij hadden een voorkeur voor de Pecannoten van de 150 bomen van Jose Luiz. Fabian bereidde met Jose Luiz de bereiding van het vlees en de smaak was ernaar: super.

Wij gingen s’middags artisjokken afsnijden en keken terug op een erg geslaagd weekend. Jose Luiz ontpopte zich als de family man die gek is op kinderen. Jimena zette ons weer netjes af bij ons ho(s)tel waar we de directe vlucht boekten van Buenos Aires naar Ushuaia. Plannen om Het schiereiland Puerto Madryn te bezoeken liepen stuk op de (on)mogelijkheden om fietsen in de bus te vervoeren. Apart verzenden gaat prima, behalve dat ze mogelijk nooit aankomen. Twee kettingen uit Nederland verzonden hebben de eindstreep ook nog niet gehaald.

Foto’s

11 Reacties

  1. Sophie:
    5 november 2018
    Is er nog gedanst op de boerderij? Of zijn jullie de dans ontsprongen?
  2. Hella Dankers:
    5 november 2018
    Ja, waar zijn de foto’s waarop de fietsende Nederlanders gepassioneerd de tango dansen?
  3. Margo:
    5 november 2018
    Een hartstikke leuk verrassend weekend met hele leuke mensen!
    Buenos Aires lijkt me een gezellige mooie stad. Alle 'boodschappen' in de tassen.
    Op naar Ushuaia!
  4. El:
    5 november 2018
    Encantado de conocer a la familia de Javier! Wat moet dat leuk geweest zijn zo'n weekend onder (bijna)familie! En dan het mooie landgoed. Ik ben jaloers op het veld met artisjokken. Heb ze altijd in de tuin gewild, niet om te eten, maar vooral om de prachtige bloei. Nooit gelukt dus😱 Nu ga ik even walnoten rapen, want we hebben een grote oogst. Alleen zijn de eekhoorns ons meestal voor.
  5. Alida van de Breevaart:
    5 november 2018
    Het is ook niet handig als je hier vegetariër bent !!
  6. Rob:
    5 november 2018
    Nou, nou, dat is wel een eind vliegen! Hopen dat die kettingen nog gaan komen, maar waar??? Dat eten ziet er echt fantastisch uit en ja, dat vlees zal wel veel smakelijker zijn dan hier in Nederland.
  7. Rob:
    5 november 2018
    Leuke video's ook!
  8. Rob korenhof:
    5 november 2018
    Leuk om nu de ouders. Van Javier ook persoonlijk ontmoet te hebben.
  9. Emma:
    5 november 2018
    Super leuk om te zien! Volgende keer zijn wij er ook bij :-)

    Buen viaje, besitos
  10. Ria Stijger:
    6 november 2018
    Wat een prachtige omgeving/huis waar de familie van Javier woont. Wat een belevenissen. Geweldig om het via jullie verslag en de foto's mee te kunnen maken. 👍😀
  11. Janine:
    10 november 2018
    Ha Dick, wat leuk om de verhalen te lezen! Geniet! Gr. Janine