Familia Garcia
5 november 2018 - Buenos Aires, Argentinië
Van Argentijnen uit Buenos Aires kun je soms een kunstkop krijgen, maar niet van de familie Garcia.
Met de moeder van Javier, Norma, spraken we af in een leuke Biotent. Voor de vertaling Spaans-Engels en vice-versa, was haar vriendin Sharon meegekomen die verdraaid goed Engels bleek te spreken totdat we begrepen dat ze regelrecht uit de USA kwam. Geen wonder dus. Norma stelde het erg op prijs en het was eigenlijk ook reuzegezellig.
Op uitnodiging van Jose Luiz, vader van Javier, werden we op zaterdag in het hotel afgehaald door de dochter Jimena die een aardig mondje Engels sprak. Het buitenhuis bleek niet in de buurt, maar 135 km verderop gelegen. Een zeer smaakvol huis met tal van vruchtbomen en gewassen verraadden de hartstocht van Jose Luiz, namelijk boer zijn. Met veel liefde vertelt hij over zijn landgoed en ondertussen serveert Laura, zijn partner, allerlei lekkere hapjes. Florencia, dochter van Laura, doet haar naam eer aan en produceert aan een stuk de mooiste papieren bloemen in grote betalen voor de 1e verjaardag van Tania, haar dochter. Toen ik de inspanning zag, zou ik die verjaardag overslaan. Ondertussen was de andere dochter van Florencia, Lara 4 jaar, het complete huishouden aan het beoefenen.
Laura is bijkans de keuken niet uit geweest, behalve bij een wandeling die zondagochtend. We passeerden mooie landgoederen waarvan er een op zijn eigen terrein een McDonalds vestiging had voor eigen gebruik. Maar wij hadden een voorkeur voor de Pecannoten van de 150 bomen van Jose Luiz. Fabian bereidde met Jose Luiz de bereiding van het vlees en de smaak was ernaar: super.
Wij gingen s’middags artisjokken afsnijden en keken terug op een erg geslaagd weekend. Jose Luiz ontpopte zich als de family man die gek is op kinderen. Jimena zette ons weer netjes af bij ons ho(s)tel waar we de directe vlucht boekten van Buenos Aires naar Ushuaia. Plannen om Het schiereiland Puerto Madryn te bezoeken liepen stuk op de (on)mogelijkheden om fietsen in de bus te vervoeren. Apart verzenden gaat prima, behalve dat ze mogelijk nooit aankomen. Twee kettingen uit Nederland verzonden hebben de eindstreep ook nog niet gehaald.
Buenos Aires lijkt me een gezellige mooie stad. Alle 'boodschappen' in de tassen.
Op naar Ushuaia!
Buen viaje, besitos