Overnachten
20 oktober 2018 - Chuí, Brazilië
We vertrekken op weg naar Corral Alto. Het begint met 20 km keiharde wind langs ondergelopen weilanden en meren op werpafstand van Capibara’s die groter zijn dan gedacht. Daarna gaat de wind niet liggen maar het wordt wat beboster. We krijgen een lekke band en de fietsen vallen om door de wind, versterkt door vrachtwagens die met > 100 km / uur voorbij razen. Gelukkig komt daar een Lunchenette waar we kunnen eten.
Het hotel dat we via booking geboekt hebben blijkt na 73 km in Corral Alto onvindbaar. Geen enkele local kent het en bellen levert geen verbinding op. Later blijkt dat het 15km van de weg ligt, ergens in de zanderige bush bush. He man, we zijn in Brazil. We houden een omroeper aan die het hotel ook niet kent maar wel een pousada bij een benzinestation 2 km, hooguit 3 verder. We krijgen als afscheid een groot belegd broodje mee.
Het benzinestation ligt 15 km verder, maar overnachten daar doen ze niet aan. We mogen de tent ernaast opzetten, maar ze sluiten om 22.00 uur. Zo veel vertrouwen in de lokale veiligheid hebben we echter niet. Niemand blijkt een kamertje vrij te hebben in het dorp. Een jonge man komt binnen die Engels spreekt. Hij heet Lucas. We mogen in zijn tuin logeren maar het huis is wel 20 km verderop. We wagen het erop. Het is droog, zonnig en veel tegenwind.
Na een zandweg bestaat de begroeting op de boerderij uit 6 honden waarvan 1 een kruising tussen een hyena en een pitbull lijkt en zich ook zo gedraagt. Een donkere vrouw met een blank kind komt naar buiten en dat leidt tot veel Portugees en weinig actie. Op het land rijdt een donkere man op een paard rondjes. Ik loop naar hem toe en dat is voor hem het sein om Celmar te zoeken, de contactpersoon die we konden aanspreken, aldus Lucas. Celmar is Uruguayaan en mist veel tanden maar heeft een mooi sjaaltje om, het kenmerkt de echte cowboy. Hij geeft aan dat hij Spaans spreekt dat waarschijnlijk geen enkele Spanjaard verstaat. We kletsen maar wat met hem mee maar hij is niet echt beslissingsbevoegd. De arbeidsverdeling is ver doorgevoerd. Een boer komt eraan. Die praat weinig maar regelt veel in korte tijd. Zo kennen we boeren. We krijgen onze eigen kamer in een boerenstal met stromend water, wc en licht. He man, dit is ook Brazil. De volgende ochtend begroeten de honden ons.
Blij dat jullie uiteindelijk een slaapplaats hadden!!!!!
Even Capibara's gegoogled. Zijn geen kleine jongens.